Tuesday, May 13, 2008

my one and only

para sa mga pilipinong mambabasa:

+_+ANG AKING PINAKAMAMAHAL+_+

Sabi nga ibang tao, mahirap talagang mahanap ang right guy para sayo.
Dont search it daw. Kase darating din yan sa life mo.Totoo kaya un?
Maybe OO. Kase pag hinahanap mo, may tendency na akala mo siya na. Akala mo dumating na yung right guy mo.
Pero, hindi pala siya. Sinaktan ka lang niya. At higit sa lahat, umasa ka lang.
Inalay mo ang pagmamahal mo sa isang hindi karapat dapat na makatanggap nito.
SAYANG. Yan ang word para sa mga nakakaranas ng tulad nito.

Madaming mga tao ang nakakaramdam ng ganito.
Inaamin ko, isa na ako dun.
Alam ko na pag umasa ako, maaaring masaktan lang ako. Tulad ng iba.
Pero sa nararamdaman ko ngayon. Iba kase eh.
Parang feel ko na, sya na.


Siya na ba talaga? (thats the big question about it)


Nameet ko siya sa isang CHAT ROOM (friendster chatbox or widget, everyone called it). At first, parang lokohan at asaran lang ang nangyari.
But dumating sa point na, nawili ako sa pagchachat sa kanya. Para bang ayoko ng umalis sa kinauupuan ko, kahit na nagugutom na ako, ngalay na ang buong katawan ko.
Bakit kaya ganun. I know theres something wrong about it. And iyon na nga,na feel ko na may feelings na pala ako sa kanya simula nun.
Natanong ko agad sa sarili ko, TAMA BA YON? MAINLOVE SA ISANG TAO NA DI MO TALAGA KILALA. NA NAG KAKILALA LANG KAYO SA CHATROOM?
Maybe its OK but maybe not. Nobody knows.
Kase diba merong iba na nagkakakilala din sa chatroom at nagkakatuluyan. At humahantong sa HAPPY ENDING. Thats nice diba?
Iyon ang masasabi kong ONE GREAT LOVE. Unexpectedly nagkakilala at iyon na, they found themselves compatible to each other.


But in my case, parang naguguluhan pa ako.
Why? Ewan ko.

1week din kaming nagkachat nun, then nung dumating na yung time na sinabi niyang hindi na muna siya makakapag CHAT ulet, nalungkot ako.. Sobra..
Pero, hiningi niya ung number ko. At binigay ko naman agad agad. Ang bilis kong pumayag no. ASTIG. Para tuloy akong easy to get non. Pero hindi ako ganung girl.
Then, iyon na nga.. Text ng text. Naging textmate at first. At dumating yung day na nagtanong siya kung pwedeng manligaw. GOSH NOH.
Hindi ko na lam kung ano yung sinabi ko bago ako pumayag na magpaligaw sa kanya sa txt.
At first, biro biro ko lang. Sinasakyan ko lang yung gimik niya nun. Hindi ko masyadong sineryoso.
Pero nung sinabi niang HE LOVES ME, batigilan ako. Hindi ko alam ang irereak ko sa sinabi nia sa txt.
Naisip ko, baka nagloloko lang to. Pinagtritripan lang ang sang tulad ko na madaling sumakay sa mga ganung trip.
Pero bat ganun? Na feel ko na sincre talaga siya na HE LOVES ME.
At dun na nga nagsimula ang lahat. Sinabi ko yung tunay kong nararamdaman sa kanya thru phone. At naniwala din siya sa sinabi ko.
And that time na realize ko na, we love each other more than anything was.


Naghintay siya ng 1week para sagutin ko sya. Kase sabi ko, LET ME KNOW YOU BETTER FOR 1WEEK. Then yun, pumayag siya.
After a week, sinagot ko siya. THATS JANUARY 24, 2008 10:11A.M. At yung place nung sinagot ko siya thru txt ay nung may game kame or INTERCATHOLIC sports fest.
Nagkalakas nga kong lumaro ulet eh. At dahil don i won my 2nd game in table tennis. And im happy for that.
Nagtuloy tuloy na. Hanggang sa umabot na sa 3MONTHS na kame ng hindi pa nagkikita.
SHOCKINGS right?
Nakakashockz talaga.
Buti nakaya namin yon. Haaayyyzzz..
Nagtiis ako ng mahabang panahon at ganun din siya. Pinilit naming lagpasan iyon at nagtagumpay.
Kami parin hanggang ngayon. Thats true. And wala ng pwedeng maghiwalay saming dalawa.
Ill try my best para intindihin at hindi masira ang relasyon namin.

Sa katunayan, hindi pa lam ng aking PARENTS. Pero sa kanila, lam na.
Sabi nga nung sis niya, tanggap na niya ako.
Thats an achivement from me, right.
Hindi ko akalaing, she accepts me as her kuyas GIRLFRIEND.

Why hindi pa alam samen?
That is because, im afraid to say it. Parang gusto ko munang patunayan na tunay yung mga sinasabi niya sken.
At magkita muna kame.
Tama diba?


OHH.. Ngayon, do you think that were for each other na nga ba?
Or mayroon pang darating na mas better at iyon na talaga?




Pero sa tingin ko, kuntento na ako sa kanya.
Nasakanya na ang mga qualities na i look forward to a guy.
At pag kami nagkahiwalay, I PROMISE MYSELF na hindi na ako magmamahal pa ng iba.Siya ang huling kong mamahalin ng lubusan.
And i will not break that promise. Till my heart is not beating and not alive.



HE'S THE GUY THAT MAMAHALIN MO NG LUBUSAN.
AT MAGHIHINAYANG KANG PAKAWALAN PA.
HE'S PERFECT FOR ME.
AT DAHIL DON MINAHAL KO SIYA NG SOBRA SOBRA AT NG TODO TODO, HIGIT PA SA SARILI KO.



No comments: